μεταφερθήκαμε στον κινηματικό server espiv. το blog εδώ θα παραμείνει μόνο
για να κατευθύνει στο καινούργιο. Η νέα μας διεύθυνση είναι
We moved to the new server espiv. The blog will remain here only
to direct to the new one. Our new address is:
http://hungerstrike300.espivblogs.net
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011
Συνέντευξη Τύπου για την Πανελλαδική Απεργία Πείνας των 300 μεταναστών εργατών.
Τρίτη 15 Ιανουαρίου στις 12μ. αίθριο Νομικής σχολής, οδός Μασσαλίας
300 μετανάστες ξεκινούν την Τρίτη 25 Ιανουαρίου απεργία πείνας, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, απαιτώντας να νομιμοποιηθούν οι ίδιοι και όλοι οι μετανάστες και μετανάστριες που ζουν και δουλεύουν σε αυτή τη χώρα χωρίς χαρτιά και χωρίς δικαιώματα.
Το πρωί της Κυριακής ο κόσμος της αλληλεγγύης, εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες, αγωνιστές μεταξύ των οποίων δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι σωματείων και πανεπιστημιακοί, υποδεχτήκαμε διακόσιους από τους αγωνιζόμενους μετανάστες που ήρθαν από τα Χανιά για να ενωθούν με τους υπόλοιπους απεργούς και να ξεκινήσουν τον μεγάλο αυτό αγώνα.
Με συνθήματα για την αλληλεγγύη στους μετανάστες, την ενότητα Ελλήνων και μεταναστών, ενάντια στις απελάσεις, το ρατσισμό και την εκμετάλλευση, οι αγωνιζόμενοι μετανάστες ενώθηκαν με το κίνημα της αλληλεγγύης, διατρανώνοντας την ελπίδα και την αποφασιστικότητά τους μέχρι την τελική νίκη.
Μετανάστες και αλληλέγγυοι μεταφέρθηκαν στο χώρο του πεζόδρομου της Μασσαλίας στη Νομική σχολή, που θα αποτελέσει το κέντρο του αγώνα, ενώ τμήμα των απεργών ταξίδεψε για τη Θεσσαλονίκη.
Μετανάστες και Έλληνες θα πορευτούμε μαζί μέχρι την πλήρη δικαίωση του αγώνα. Θα δώσουμε μαζί τη μάχη ενάντια στις πολιτικές που επιχειρούν να μετατρέψουν τους μετανάστες και τις μετανάστριες σε αποδιοπομπαίους τράγους της οικονομικής κρίσης, έτσι ώστε να συνεχιστεί η καταλήστευση και η υποτίμηση της ζωής όλων μας.
Την ημέρα έναρξης της μεγαλύτερης απεργίας πείνας μεταναστών διοργανώνουμε συνέντευξη τύπου. Θα παραβρεθούν εκπρόσωποι της συνέλευσης των απεργών πείνας, των συνελεύσεων αλληλεγγύης από τα Χανιά και την Αθήνα, από το Σύλλογο Φοιτητών της Νομικής σχολής καθώς και δεκάδες εκπρόσωποι κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων.
Συνέντευξη Τύπου στο αίθριο της Νομικής επί της Μασσαλίας την Τρίτη 25 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι.
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας
300 μετανάστες ξεκινούν την Τρίτη 25 Ιανουαρίου απεργία πείνας, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, απαιτώντας να νομιμοποιηθούν οι ίδιοι και όλοι οι μετανάστες και μετανάστριες που ζουν και δουλεύουν σε αυτή τη χώρα χωρίς χαρτιά και χωρίς δικαιώματα.
Το πρωί της Κυριακής ο κόσμος της αλληλεγγύης, εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες, αγωνιστές μεταξύ των οποίων δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι σωματείων και πανεπιστημιακοί, υποδεχτήκαμε διακόσιους από τους αγωνιζόμενους μετανάστες που ήρθαν από τα Χανιά για να ενωθούν με τους υπόλοιπους απεργούς και να ξεκινήσουν τον μεγάλο αυτό αγώνα.
Με συνθήματα για την αλληλεγγύη στους μετανάστες, την ενότητα Ελλήνων και μεταναστών, ενάντια στις απελάσεις, το ρατσισμό και την εκμετάλλευση, οι αγωνιζόμενοι μετανάστες ενώθηκαν με το κίνημα της αλληλεγγύης, διατρανώνοντας την ελπίδα και την αποφασιστικότητά τους μέχρι την τελική νίκη.
Μετανάστες και αλληλέγγυοι μεταφέρθηκαν στο χώρο του πεζόδρομου της Μασσαλίας στη Νομική σχολή, που θα αποτελέσει το κέντρο του αγώνα, ενώ τμήμα των απεργών ταξίδεψε για τη Θεσσαλονίκη.
Μετανάστες και Έλληνες θα πορευτούμε μαζί μέχρι την πλήρη δικαίωση του αγώνα. Θα δώσουμε μαζί τη μάχη ενάντια στις πολιτικές που επιχειρούν να μετατρέψουν τους μετανάστες και τις μετανάστριες σε αποδιοπομπαίους τράγους της οικονομικής κρίσης, έτσι ώστε να συνεχιστεί η καταλήστευση και η υποτίμηση της ζωής όλων μας.
Την ημέρα έναρξης της μεγαλύτερης απεργίας πείνας μεταναστών διοργανώνουμε συνέντευξη τύπου. Θα παραβρεθούν εκπρόσωποι της συνέλευσης των απεργών πείνας, των συνελεύσεων αλληλεγγύης από τα Χανιά και την Αθήνα, από το Σύλλογο Φοιτητών της Νομικής σχολής καθώς και δεκάδες εκπρόσωποι κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων.
Συνέντευξη Τύπου στο αίθριο της Νομικής επί της Μασσαλίας την Τρίτη 25 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι.
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας
Espanol
Somos inmigrantes, hombres y mujeres, de todos los rincones de Grecia. Vinimos a este país perseguidos por la pobreza, el desempleo, la guerra, las dictaduras. Las multinacionales occidentales y sus vasallos políticos en nuestros países de origen no nos dejaron más opción que arriesgar mil veces nuestra vida para llegar a las puertas de Europa. Occidente, que saquea nuestros recursos, y disfruta así de un nivel de vida infinitamente más alto que el de nuestros países, constituye para nosotros la única esperanza de vivir como seres humanos. Hemos entrado en Grecia ―de manera legal o ilegal―, y trabajamos aquí para poder vivir nosotros mismos y nuestros hijos. Vivimos en la indignidad, en las sombras de la clandestinidad, de modo que los patrones y los servicios del Estado se benefician de la salvaje explotación de nuestro trabajo. Vivimos con el sudor de nuestra frente, y con el sueño de obtener algún día los mismos derechos que nuestros compañeros griegos.
Últimamente, la situación se ha hecho muy difícil para nosotros. Cuanto más se recortan sueldos y pensiones, cuanto más suben los precios, más se tiende a presentar al inmigrante como culpable y causante del empobrecimiento y la feroz explotación que padecen los trabajadores y los pequeños empresarios griegos. La propaganda de las organizaciones y los partidos fascistas y racistas se ha convertido en discurso oficial del Estado con respecto a la inmigración. Los medios de comunicación reproducen literalmente sus expresiones cuando hablan de nosotros. Sus «propuestas» ya se anuncian como políticas gubernamentales. Muro en el río Evros, centros de detención flotantes y euroejército en el Egeo, pogromos y batallones de asalto en las ciudades, deportaciones masivas. Pretenden convencer a los trabajadores griegos de que, de repente, representamos una amenaza para ellos, de que somos nosotros los culpables de la agresión sin precedentes de que son objeto por parte de sus propios gobiernos.
La mentira y la barbarie exigen una respuesta que no puede esperar, y se la daremos nosotros, las mujeres y los hombres inmigrantes. Ponemos en juego nuestra vida para detener ya la injusticia que se nos hace. Pedimos la legalización de todos los inmigrantes, hombres y mujeres, pedimos la igualdad de derechos y deberes, políticos y sociales, con los trabajadores griegos. Pedimos a nuestros compañeros griegos, trabajadores y trabajadoras, a todas las personas explotadas, que se pongan a nuestro lado. Que apoyen nuestra lucha, para impedir que prevalezcan en su propio país la mentira y la injusticia, el fascismo y el absolutismo de las élites políticas y económicas. Es decir, para impedir que ocurra lo que ya ocurrió en nuestros países, y nos obligó a emigrar para poder vivir, nosotros y nuestros hijos, con dignidad.
No tenemos otra forma de hacer oír nuestra voz, de proclamar la razón que nos asiste. Trescientos (300) de nosotros iniciamos una huelga de hambre a escala nacional, en Atenas y Salónica, el 25 de enero. Ponemos en peligro nuestra vida, porque, de todos modos, para una persona con dignidad, esto no es vida. Preferimos morir ahora a que nuestros hijos vivan lo que nosotros hemos tenido que vivir.
Enero de 2011
ASAMBLEA DE INMIGRANTES EN HUELGA DE HAMBRE
Últimamente, la situación se ha hecho muy difícil para nosotros. Cuanto más se recortan sueldos y pensiones, cuanto más suben los precios, más se tiende a presentar al inmigrante como culpable y causante del empobrecimiento y la feroz explotación que padecen los trabajadores y los pequeños empresarios griegos. La propaganda de las organizaciones y los partidos fascistas y racistas se ha convertido en discurso oficial del Estado con respecto a la inmigración. Los medios de comunicación reproducen literalmente sus expresiones cuando hablan de nosotros. Sus «propuestas» ya se anuncian como políticas gubernamentales. Muro en el río Evros, centros de detención flotantes y euroejército en el Egeo, pogromos y batallones de asalto en las ciudades, deportaciones masivas. Pretenden convencer a los trabajadores griegos de que, de repente, representamos una amenaza para ellos, de que somos nosotros los culpables de la agresión sin precedentes de que son objeto por parte de sus propios gobiernos.
La mentira y la barbarie exigen una respuesta que no puede esperar, y se la daremos nosotros, las mujeres y los hombres inmigrantes. Ponemos en juego nuestra vida para detener ya la injusticia que se nos hace. Pedimos la legalización de todos los inmigrantes, hombres y mujeres, pedimos la igualdad de derechos y deberes, políticos y sociales, con los trabajadores griegos. Pedimos a nuestros compañeros griegos, trabajadores y trabajadoras, a todas las personas explotadas, que se pongan a nuestro lado. Que apoyen nuestra lucha, para impedir que prevalezcan en su propio país la mentira y la injusticia, el fascismo y el absolutismo de las élites políticas y económicas. Es decir, para impedir que ocurra lo que ya ocurrió en nuestros países, y nos obligó a emigrar para poder vivir, nosotros y nuestros hijos, con dignidad.
No tenemos otra forma de hacer oír nuestra voz, de proclamar la razón que nos asiste. Trescientos (300) de nosotros iniciamos una huelga de hambre a escala nacional, en Atenas y Salónica, el 25 de enero. Ponemos en peligro nuestra vida, porque, de todos modos, para una persona con dignidad, esto no es vida. Preferimos morir ahora a que nuestros hijos vivan lo que nosotros hemos tenido que vivir.
Enero de 2011
ASAMBLEA DE INMIGRANTES EN HUELGA DE HAMBRE
Appel des immigrants, grévistes de faim
Grèce, Janvier 2011
Si l’on veut faire entendre notre voix, nous n’avons pas de choix. Le 25 janvier, trois cent (300) parmi nous commencent la grève de faim. Notre point de lutte sera à Athènes et à Thessalonique.
Nous sommes des immigrés et des immigrées venu(e) s de toute la Grèce. Nous y sommes venu(e)s, persécut (é) s de la pauvreté, du chômage, des guerres et des dictatures. Les firmes multinationales occidentales et leurs servants politiques, implantés à nos pays ont fait leur choix pour nous : Risquer notre vie, 10 fois pour s’approcher de la porte européenne. L’Occident qui pille nos pays et ayant un niveau de vie meilleur-si l’on le compare à le notre- est notre seul espoir, si on veut vivre en tant qu’êtres humains. Nous sommes venus (par la voie légale ou pas) en Grèce et nous travaillons pour notre survie et pour la survie de nos enfants. Nous vivons dans la galère, et à l’ombre de l’illégalité au profit des patrons et des services étatiques qui à leur tour exploitent brutalement notre travail. Nous gagnons notre pain à la sueur de notre front et en rêvant qu’un jour nous allons acquitter des droits égaux.
A nos jours, les conditions de notre vie deviennent de plus en plus défavorables. Au fur et à mesure que les salaires et les retraites se voient rongés et que tous les prix augmentent, l’immigré figure comme le fautif, le coupable de la détérioration et de l’exploitation inhumaine des salariés grecs et des petits commerçants. La propagande fasciste et raciste est devenue la langue officielle des appareils étatiques. La terminologie fasciste est reproduite par les médias en cas où ces derniers font référence à nous. Les propositions fascicistes sont proclamées sous forme des propositions gouvernementales : le mur à Evros, les camps flottants et l’armée européenne à la mer égéenne, la répression brutale aux villes, les déportations massives. Ils font tous leurs efforts pour persuader les salariés grecs que nous consistons, tout d’ un coup, une menace pour eux et que nous sommes les seules coupables de l’attaque inédite et lancée par leurs propres gouvernements.
La réponse à leur mensonge et à leur barbarie continue doit être immédiate. Et c’est à nous, aux immigrés de la donner. Nous mettons en devant notre vie pour mettre fin à l’injustice commise à l’ égard de nous. Nous demandons la légalisation de tous les immigrés et de toutes les immigrées. Nous demandons des droits politiques et sociaux et des obligations égaux aux salariés grecs. Nous demandons par nos collègues, par n’ importe qui est tombé victime de l’exploitation de son sueur de front de rester solidaire. Nous demandons de soutenir notre lutte, de ne pas permettre à son pays la domination du mensonge, du fascisme et du despotisme des élites économiques et politiques. C’est à dire de ne pas permettre ce qui a prédominé à nos pays et qui nous a forcés à s’expatrier pour revendiquer une vie digne pour nous et pour nos enfants.
Nous ne disposons d’autre moyen pour se faire entendre notre voix et pour faire entendre la voix de notre raison.
Le 25 janvier, trois cents (300) d’ entre nous comment la grève de faim, à l’échelle nationale, à Athènes et à Thessalonique. Nous mettons en danger notre vie, parce qu’en tout cas il ne s’agit pas d’une vie digne. Nous faisons le choix de mourir ici au lieu d’hériter à nos enfants la vie que nous avons vécue.
Janvier, 2011
L’assemblée des immigrés, grévistes de faim
Si l’on veut faire entendre notre voix, nous n’avons pas de choix. Le 25 janvier, trois cent (300) parmi nous commencent la grève de faim. Notre point de lutte sera à Athènes et à Thessalonique.
Nous sommes des immigrés et des immigrées venu(e) s de toute la Grèce. Nous y sommes venu(e)s, persécut (é) s de la pauvreté, du chômage, des guerres et des dictatures. Les firmes multinationales occidentales et leurs servants politiques, implantés à nos pays ont fait leur choix pour nous : Risquer notre vie, 10 fois pour s’approcher de la porte européenne. L’Occident qui pille nos pays et ayant un niveau de vie meilleur-si l’on le compare à le notre- est notre seul espoir, si on veut vivre en tant qu’êtres humains. Nous sommes venus (par la voie légale ou pas) en Grèce et nous travaillons pour notre survie et pour la survie de nos enfants. Nous vivons dans la galère, et à l’ombre de l’illégalité au profit des patrons et des services étatiques qui à leur tour exploitent brutalement notre travail. Nous gagnons notre pain à la sueur de notre front et en rêvant qu’un jour nous allons acquitter des droits égaux.
A nos jours, les conditions de notre vie deviennent de plus en plus défavorables. Au fur et à mesure que les salaires et les retraites se voient rongés et que tous les prix augmentent, l’immigré figure comme le fautif, le coupable de la détérioration et de l’exploitation inhumaine des salariés grecs et des petits commerçants. La propagande fasciste et raciste est devenue la langue officielle des appareils étatiques. La terminologie fasciste est reproduite par les médias en cas où ces derniers font référence à nous. Les propositions fascicistes sont proclamées sous forme des propositions gouvernementales : le mur à Evros, les camps flottants et l’armée européenne à la mer égéenne, la répression brutale aux villes, les déportations massives. Ils font tous leurs efforts pour persuader les salariés grecs que nous consistons, tout d’ un coup, une menace pour eux et que nous sommes les seules coupables de l’attaque inédite et lancée par leurs propres gouvernements.
La réponse à leur mensonge et à leur barbarie continue doit être immédiate. Et c’est à nous, aux immigrés de la donner. Nous mettons en devant notre vie pour mettre fin à l’injustice commise à l’ égard de nous. Nous demandons la légalisation de tous les immigrés et de toutes les immigrées. Nous demandons des droits politiques et sociaux et des obligations égaux aux salariés grecs. Nous demandons par nos collègues, par n’ importe qui est tombé victime de l’exploitation de son sueur de front de rester solidaire. Nous demandons de soutenir notre lutte, de ne pas permettre à son pays la domination du mensonge, du fascisme et du despotisme des élites économiques et politiques. C’est à dire de ne pas permettre ce qui a prédominé à nos pays et qui nous a forcés à s’expatrier pour revendiquer une vie digne pour nous et pour nos enfants.
Nous ne disposons d’autre moyen pour se faire entendre notre voix et pour faire entendre la voix de notre raison.
Le 25 janvier, trois cents (300) d’ entre nous comment la grève de faim, à l’échelle nationale, à Athènes et à Thessalonique. Nous mettons en danger notre vie, parce qu’en tout cas il ne s’agit pas d’une vie digne. Nous faisons le choix de mourir ici au lieu d’hériter à nos enfants la vie que nous avons vécue.
Janvier, 2011
L’assemblée des immigrés, grévistes de faim
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)